Włos[]
Gęsty, prosty, lekko odrastający od ciała włos okrywowy, oraz krótszy bardziej miękki, jednak gruby i obfity podszerstek. Włos różnej długości na poszczególnych partiach ciała, najefektowniejszy na ogonie i głowie.
Umaszczenie[]
Wszystkie odmiany umarszczeń są dopuszczalne, jednakże kolory powinny być intensywne i soczyste. Psy białe powinny zachowywać czystość koloru i nie powinny mieć zaznaczonej maski na głowie. Pożądane jest aby wszelkie znaczenia i łaty były rozłożone na ciele harmonijnie. Podszerstek może mieć inny odcień niż włos okrywowy.
Wrażenie ogólne[]
Mocny, grubokościsty, duży pies o zwartej sylwetce. W proporcjach ciało tylko lekko wydłużone w stosunku do wysokoścu w kłębie. Głęboka i pojemna klatka piersiowa, umiarkowanie kątowanie kończyn jak również wykrok. W ruchu pies sprawia wrażenie zwierzęcia pełnego siły i dumy, porusza się energicznie. Ogon zawinięty na 3/4 długości, osadzony i noszony wysoko, powinien końcówką dotykać grzbietu lub boku. Głowa masywna w kształcie charakterystycznego dla rasy tępo zakończonego trójkąta. Uszy małe, wysoko osadzone, stojące w kształcie trójkąta. Cechą typową dla rasy jest
ich wygląd z profilu, tworzą bowiem przedłyżenie linii szyi i są charakterystycznie pochylone do przodu nad oczami.
Usposobienie[]
Odważny i czujny, dostrojny. Czasem dominujący w stosunku do innych psów, ale posłuszny.
Stosunek do człowieka []
Akita amerykański to indywidualista, co jest typową cechą szpiców. Jest to pies bardzo pewny siebie, czasem nawet zbyt samodzielny w działaniu. Należy pamiętać, że jego socjalizacja musi odbywać się już od najwcześniejszego szczenięctwa, będzie wtedy psem wyjątkowo przywiązanym i wiernym w stsunku do swojego ludzkiego przewodnika i jego rodziny. Jednak w stosunku do osób obcych pozostaje nieufny i ostrożny, dlatego doskonale nadaje się na psa stróżującego. Pamiętać należy również o tym, że jest to duże, silne zwierzę, a jego cechy fizyczne i psychiczne mogą spowodować, że będzie starał się zdominować opiekuna, który nieumiejętnie będzie go prowadził.
Historia rasy[]
Początkowo historia rasy akita amerykańska łączy się z historią japońskich akit. Były to średnie szpice wykorzystywane jako psy myśliwskie do polowania na niedźwiedzie oraz do walk psów - Akita matagi. W pewnym okresie zaczęto krzyżować je z psami większymi i mocniejszymi typu Tosa i Mastiffami, poskutkowało to tym że akita zatracił w części cechy typowe dla szpica. Kiedy w 1908 roku zakazano walk psów akity nadal hodowano, jednak już w nowym, dużym i mocniejszym typie. W czasie II Wojny Światowej w Japonii były wykorzystywane
jako źródło mięsa oraz skór. W tym okresie rasa prawie wymarła i tylko dzięki celowym krzyżówkom z owczarkami, uratowano ostatnie egzemplarze rasy przed wyginięciem. Po wojnie sytuacja akit była dramatyczna, ale wyodrębioni w rasie trzy typy: Akita Matagi, Akita do walk psów, Owczarko-Akita. Wiele psów tej rasy trafiło do USA, gdzie ich doskonały charakter i umiejętność dostosowania do różnych warunków sprawił, że stały się niezwykle popularne. W 1956 ruku założono Amerykański Klub Akity, a AKC (American Kennel Club) uznał rasę. Drogi akity amerykańskiej i japońskiej całkiem się rozeszły, co doprowadziło do powstania dwóch typów tej samej rasy o dwóch innych wzorcach.
Źródła []
- Książka - Psy Rasowe - Rasy hodowane w Polsce - Wydawnictwo: Papirus